Blog Ödülüm Ve Mim

Günlük koşuşturmalarımız içerisinde yaşamı ne denli bol keseden harcadığımızı hiç düşündünüz mü? Sürekli bir yerlere yetişme, bir şeyleri yetiştirme telaşı içindeyiz, hepimiz.

Saatlerimizi sabahın erken saatlerine kurarken aklımızda işe, okula, sınava, görüşmelere, otobüse, trene yetişmekten başka birşey olmuyor. Çoğu kez 24 saatin yetmediğinden yakınıyoruz. Yapılacak onca iş, çözüm bulunacak onca sorun bizi bekliyor diye neredeyse uyku sırasında bile ertesi günün planlarını yapıyoruz. Her yeni güne bir önceki günden arta kalan işlerle başlıyoruz ve bu koşturmaca çoğu kez yaşantımız son buluncaya değin sürüyor.

Yaşamı dolu dolu yaşamak bu mu acaba?

Hiç düşündünüz mü, en son ne zaman çıplak ayakla kumların, çimenlerin üzerinde yürüdünüz? En son ne zaman uzanıp mavi göğün altına bulutların nasıl hareket ettiğine baktınız? Gece geç saatlerde evinize dönerken "Ne güzel, bu gece dolunay var mı?" dediniz, yoksa o gün yetiştiremediğiniz işlerinize ertesi gün nasıl başlayacağınızı, ödenecek borçlarınızı, çalışılacak derslerinizi mi düşündünüz? Yalnızca gün doğumunu izleyebilmek için saatinizi sabahın beşine kurdunuz mu hiç?

En son ne zaman yeni doğmuş bir bebeğin süt kokan tenini kokladınız?
Bahçenize bir tohum atıp ne zaman yeşerecek diye heyecanla beklediniz mi?
En son ne zaman sevdiklerinizin gözlerinin içine bakarak, ellerini tutarak sevgi sözcükleri söylediniz? Yoksa sevgi sözcükleri de yapılması gereken işler, söylenmesi gereken "Günaydın" lar, "İyi akşamlar" gibi mi söylendi? Yalnızca güne hazırlanmak amacıyla bakımınızı yapmak için mi baktınız aynalara yoksa zaman zaman kendinizle gözlerinizin içine bakarak hesaplaşmak, kendinize sevgiyle bakmak için de kullandınız mı aynaları?

Saatlerinizi bol keseden harcarken "sevgiye ve yaşama" ne kadar zaman ayırdığınızı hiç düşündünüz mü?

Ben bu hafta sonu saatimi "yaşama" kurdum. Saatin zilini duyunca heyecanla fırladım yataktan. Saat sabahın beşi. Gecikmiş olma korkusuyla pencereye koştum. Gökyüzünde gecenin koyu karanlığı yok. Battaniyeme sıkıca sarılıp heyecanla karşıki dağlara bakmaya başladım. Lacivertten açık maviye dönüşmeye başladı gökyüzü. Sonra açık maviden göz alıcı beyaz bir ışığa. Dağın ardından alevler yükselmeye başladı birden. Sarıdan turuncuya, turuncudan kızıla, kızıldan göz kamaştırıcı bir ışığa dönüşerek "Merhaba" dedi güneş. "Merhaba yeni gün", "Merhaba yaşamak."

"Yaşamı dolu dolu yaşadım" diyebilmek için, arada bir saatlerimizi "yaşama" kurmaya ne dersiniz?

ALINTI...

Hayırlı ve bereketli cumalar blogcanlarım ve izleyenlerim.Mailime düşen bu yazıyı paylaşmak

istedim öncelikle sizinle :)önceleri bu koşturma içinde sadece kendim olduğunu düşünüyordum

paylaştıkça anladım ki herkes muzdaripmiş bu konudan içime su serpildi doğrusu:))

ne çabuk geçti yine bir hafta ömürlerden yedi gün.Bugün ertelenmiş işleri yapmalıyım:)

Her zaman söylerim ve yazarım, hatırlanmış olmak çok özel duygu sevgili Banudan şımartan

tatlar beni ödüllendirdiği için çok teşekkür ediyorum:)bende her zaman olduğu gibi beni izleyenlere ve sayfamı ziyaret eden misafirlerime gönderiyorum..

Sevgili Tarifkolik tarafından mimlendim,yeni arkadaşımada çok teşekkür ederim.

Mim'in konusu garip huylar ve yapamadıklarımı 7 maddede sıralamamı istemiş :)

Garip huylar sorusu ;takıntılı davranışlar olarak algılattı bana:))öyle değilmidir takıntı garip davranmamıza neden olur:))bu anlamda benden çok madde çıkar:))

1-)prensesimin gün içinde mutlaka telefonda sesini duymalıyım.

2-)pc. ye yazı yazdığım zaman hiç bir ses müzik sesi dahi istemem.

3-)Güne başlarken besmele ile ,her işe sağ yanımdan başlarım.

4-)yeni gördüğüm bir tarifi denemek isterim ama mutlaka denerim:))

5-)Alışveriş esnasında beğendiğim bir şeyi hemen alırım,bazen almayacağım tutar eve gelince neden almadıma takılırım:)) en kısa zamanda almaya giderim, alıncaya kadar mutsuz olurum:)

6-)Misafirlerimi önceden haberdar olarak ağırlamak isterim,her şey bana göre eksiksiz olmalıdır:)

7-)Değişik yerleri görmekten çok hoşlanırım fakat yolculuğu hiç sevmem:))yolculuk bir eziyettir benim için:)